1001 nacht

Zaterdag

Tegen 5 uur in de ochtend riep de imam in een ander stadsdeel de gelovigen op tot gebed. Het oproepen duurde precies een uur. De gelovigen wilden zeker niet luisteren. Gelukkig had niet iedereen het gehoord. Maar voor sommigen van ons was het daardoor een kort nachtje.
Om half negen waren we weer present om een bezoek te brengen aan de tempel van de tand. Deze ligt aan de overkant van de straat waar ons hotel aan ligt. Ari had bewust dit tijdstip gekozen omdat het dan nog relatief rustig is en we konden daardoor voor de ceremonie begon het complex nog even in relatieve rust bekijken. Klokslag half tien begon de ceremonie. Dan kunnen alle boeddhisten hun offers brengen aan de tand van Boeddha. Veel pelgrims liepen met tempelbloemen in de hand, sommige zelfs met een klein kind. Zouden ze dan toch? Maar Ari wist te vertellen dat elk kind voordat het drie maanden oud is een keer in de tempel van de tand moet zijn geweest. Ja, onze Ari is overtuigd boeddhist, niet roomser dan de paus, maar boeddhistiser dan Boeddha zelf.
Toen de ceremonie begon hadden we echt het gevoel in 1001 nacht te zijn terechtgekomen. Midden tussen de pelgrims worstelden we ons een weg naar boven, naar de ruimte waar de tand bewaard werd, vergezeld van oosterse muziek. Het was soms net of je in de Efteling liep, in de Fata Morgana, alleen kwam het bootje maar niet. Maar dit was echt, dus wel heel bijzonder om mee te maken. Verder was de tempel niet bijzonder qua architectuur. De belevenis was veel waard.
Toen we weer bij het punt kwamen waar je de schoenen moet afgeven, je gaat elke tempel zonder schoenen binnen, snapten we wat Ari bedoelde. Wat een ongelooflijke mensenmassa, duizenden pelgrims in de rij om naar binnen te gaan.
Daarna hebben we ons ondergedompeld in de gekte van Kandy. Alles wat rond het centrale meer ligt is best mooi, maar in de binnenstad beleef je hoe in een Aziatische stad geleefd wordt. Wat een drukte en wat een chaos. Er is geen gebouw hetzelfde en een schoonheidscommissie bestaat er niet in Kandy.. het moet 4 muren hebben en een dak, of iets wat er op lijkt. En dan is het goed.
We hebben even wat geshopt en even ergens koffie en thee gedronken. Nou ja, koffie. Ik nam een slok en had mijn mond vol drab. Maar na vijf minuten bleek het toch gezakt te zijn en was het redelijk te drinken.
Na de lunch besloten we naar het Boeddhabeeld te gaan die hoog boven de stad uit steekt op een berg. We hadden nog niet zoveel boeddhabeelden gezien, dus besloten we met de tuktuk te gaan. Nou dat was een belevenis. Waar we afgelopen week met de tuktuk over het platteland hadden gereden ervoeren we nu wat het was om door zo’n gekke stad te rijden. De gekste capriolen werden met de tuktuk uitgehaald om maar een metertje winst te halen. En dan dat getoeter en die stank.
De boeddha was verder niet bijzonder, maar de reis er naar toe en weer terug des te meer. Daarna nog even langs de boulevard geflaneerd. Gezien en gezien worden, daar gaat het om in Kandy. We kwamen onderweg nog twee mega grote varanen tegen. Het bleken watervaranen te zijn.
Nadat we nog even wat gedronken hadden op het terras melden we ons om vijf uur weer bij Ari. Hij had plaatsen, voor degenen die dat wilden, gereserveerd bij een traditionele dansshow. Het was ongeveer 10 minuten lopen naar het theater. Nou ja, de naam theater mag het eigenlijk niet dragen. Goed het was moderner dan het Gildehuis in Beek (maar dat is een gebouw al heel snel), maar het was meer een uit de kluiten gewassen dorpshuis.
Klokslag half zes begon de show. Begeleid door een viertal traditionele drummers werd een prachtige show opgevoerd. Zang en dans, maar volgens Holga waren ze niet geschikt voor the Voice of Sri Lanka. En wat schetste onze verbazing? Ineens zagen we Prem Radhakishun tussen de dansers staan. Wat moet die nou hier? Na de show werden we door Ari als een gek naar buiten gedirigeerd. Er bleek nog een fire walk show te zijn en Ari wilde ons de beste plaatsen bezorgen. Tsjakka, dat wilden we mee maken natuurlijk. Nou, viel toch wat tegen, twee keer door wat vuur lopen met natte voeten. Ja, zo kunnen wij het ook. Op de terugweg zagen we een school grote vogels vliegen. Het leken wel kraaien, maar dan twee keer zo groot. Dichterbij gekomen bleken het vliegende honden te zijn. Je komt hier van alles tegen.
Morgenvroeg zouden we met de trein naar Nuwara Eliya gaan, dwars door de theeplantages. Daar verheugden we ons erg op. Het is een van de mooiste treinritten ter wereld. Maar ja, het thema van onze reis is ‘some change of plans’ en dus is er een wijziging in het programma gekomen. Een van onze medereizigers was ter ore gekomen dat het erg moeilijk is om aan tickets te komen, dus hij naar Ari of hij al tickets had. Nee, die had hij nog niet. Dus stuurde hij maar even een mailtje naar de reisorganisatie in Nederland. De lokale organisatie hier gaf toe dat er iets fout was gegaan. Dus balen in eerste instantie. Maar we hebben vandaag te horen gekregen dat er nu tickets geregeld zijn voor dinsdag. We reizen dan van Nuwara Eliya naar Ella. Volgens een reisgenoot is dat een nog mooier traject dan van Kandy naar Nuwara Eliya. En nog mooier is dat we nu morgen een bezoek brengen aan een theeplantage. Iets wat we wel heeeeel graag wilden, maar wat niet in de reis zat. Een kadootje dus.
Nou maar hopen dat de gelovigen morgen wel willen luisteren naar de imam.

Ayubowan
BBHH
- [ ]