Ari van de Sunweb

Donderdag
En het bleef nog lang onrustig in Tissamaharama. Zo langzamerhand is de groep wel aan elkaar gewend geraakt. En het moet gezegd, het wordt steeds gezelliger. Iedereen weet nu wel wat ze aan elkaar hebben. We lachen heel wat af. We hebben veel plezier met elkaar. De meesten reizen veel en de ervaringen worden over en weer gedeeld. Erg leuk en je leert er ook nog van. Gisteravond waren we eigenlijk van plan in het hotel te gaan eten. Er was een visrestaurant in het dorp die Ari had aanbevolen. Bijna de hele groep zou daar gaan eten. Ze wilden graag gaan lopen. Nou waren wij net weer terug uit het dorp met de tuktuk en het was ons opgevallen dat het toch verder was dan we dachten. De zon was al onder en het was nog steeds 30 graden en om dan drie kilometer te gaan lopen. We zaten nog even met wat mensen wat te drinken toen er eentje van de groep met de mededeling kwam dat ze de bus van de tour hadden geregeld. Nou laten we dan ook maar mee gaan. Het was erg gezellig. Ook Ari was mee en moest trots met iedereen op de foto. Uiteraard werden deze direct gedeeld op facebook. Op de terugweg leek het wel een schoolreisje. Ari, al een aardige snee in het oor, begon te zingen en de hele groep was aan het meeklappen. We zijn dan toch nog op tour met Ari van de Sunweb lijkt het wel.
Daarna nog even nazitten en voor je het weet is het toch weer later dan je gepland had. En de wekker ging toch weer om half zeven. Acht uur vertrokken we richting ons laatste verblijf aan de zuidwestkust van Sri Lanka, Bentota.
Het was een lange trip. Het eerste gedeelte duurde bijna vier uur. We reden langs de kustweg in het zuiden. Dit gebied is in 2004 zwaar getroffen door de tsunami. Bijna 35.000 mensen verloren hier het leven. Een tragedie die zijn weerga niet kent. We kennen allemaal de beelden nog. En dan rijd je door het getroffen gebied waar zoveel leed heeft afgespeeld. Dat doet je beseffen dat je gezegend bent om in een land als Nederland te wonen. Gelukkig heeft het land zich materieel gezien goed hersteld. Overal nieuwe infrastructuur, de wegen zagen er goed uit. Je zag ook veel nieuwe huizen, die met internationale hulp waren gebouwd.
Onderweg zagen we al hier en daar de bekende paalvissers van Sri Lanka zitten. Maar wij stopten bij een strandje waar twee volgevreten heren voor 200 roepies op een paal gingen zitten voor het maken van een foto. Alsof je in Volendam in klederdracht gefotografeerd kunt worden, or something like that, zoals Ari pleegt te zeggen. Wat een nep.
Toch maar gedaan, die mensen moeten ook leven, en zo te zien deden ze dat ook goed. Maar goed, we hebben een foto van een paalvisser, al was het wel een acteur.
Rond het middaguur kwamen we aan in Galle. Galle is een oude stad waar in de 17e en 18e eeuw de Nederlanders overheersten. Ze hebben een groot fort gebouwd in die tijd die in 2004 de stad voor een groot deel beschermd heeft door de golf te breken. Het oude gedeelte was erg leuk. Allemaal overblijfselen uit de Nederlandse periode, waaronder een oud ziekenhuis en zelfs een Nederlands Hervormde kerk. Het was toch wel apart om Nederlandse grafstenen in de kerk te zien, ‘hieronder legd begraven het lyk van...’. Ook toen sloeg de taalverloedering al toe kennelijk.
Daarna was het nog anderhalf uur naar Bentota over een snelweg, de enige die we gezien hebben.
Het hotel ‘Centara Ceysands Resort’ ligt op een soort schiereiland. Om het hotel te bereiken moesten we met een boot de rivier over met z’n allen. Spontaan werd het lied ‘varen, varen over de baaien’ ingezet. Je zag ze denken, rare jongens die nederlanders. En misschien hebben ze wel gelijk ook.
Het hotel is wel vijf sterren waard, prachtig gelegen aan het strand. We hebben nog even genoten van een prachtige zonsondergang. Zodra de zon de zee raakt is hij binnen een minuut onder. Dat gaat razendsnel. Mooi om te zien.
En toen was het tijd voor het diner. Zo’n uitgebreid buffet hebben we hier nog niet eerder gehad. En alles was even lekker. Het mooie is dat we er nog twee keer van kunnen genieten. Heerlijk relaxen en even bijkomen van alle indrukken.

Ayubowan