Op naar Kandy

Vrijdag
Klokslag acht uur vertrokken we richting Kandy. Kandy is een oude koningstad die eeuwenlang stand wist te houden tegen de koloniale driften van onze voorouders, de Britten en de Portugezen. Begin 19e eeuw wisten de Britten Kandy te veroveren. Sindsdien hebben er geen koningen meer gehuisd.
Het beloofde weer een mooie dag te worden. De zon stond alweer lekker te branden en de temperatuur was nu al 25 graden. Sorry voor de thuisblijvers, we moeten het er toch even in wrijven.
Na vijf minuten wist Ari alweer aardig wat verwarring te stichten. Maar deze keer gaven we hem een koekje van eigen deeg. Ari legde het programma uit voor morgen. Eerst bezoek aan de tempel van de tand. We hadden kennelijk teveel betaald gisteren voor de beklimming van de koningsrots. Dus dat werd nu besteed aan de entree van de tempel. Ah, maar daar had hij niet op ons gerekend. Ari wij gaan niet mee, wij gaan op eigen gelegenheid wat anders doen. Okay, ladies and gentleman, who doesn’t want to go tomorrow? Hij doet dat dan op een manier dat niemand er meer wat van snapt. Dus wij kregen geld terug omdat we niet mee gingen. Even later legde hij uit wat er allemaal te zien was en dat de wisseling van de wacht zeer de moeite waard is. Tja, toch voelde het ook een beetje als naar Rome gaan en het Vaticaan en Forum Romanum overslaan. Dus..... euhh Ari. We hebben het geld weer terug gegeven. We gaan toch maar mee. Niemand die het nog begrijpt. Wij wel gelukkig.
De eerste stop was bij de tempel van Dambulla. Een rotstempel uit de 4e eeuw die op de werelderfgoedlijst staat.
Het was weer een hele klim naar boven, zeker met die hitte. Maar wat was het de moeite waard. Onderweg wat bloemen gekocht om aan Boeddha te offeren, je weet tenslotte maar nooit waar het goed voor is, toch?
De tempel bestond uit vijf grotten waar boeddhabeelden uit de rotsen waren uitgehouwen. De eerste liggende boeddha hebben we plechtig de bloemen geofferd, hopend op het bereiken van het Nirvana.
We moesten even wachten tot de andere grotten open gingen omdat er een ceremonie aan de gang was. Maar die waren stuk voor stuk indrukwekkend. In één grot was nog een wereldwonder te bewonderen. Het water zou daar van beneden naar boven stromen en op het hoogste punt uit het dak in een emmer druppelen. We konden het niet echt vaststellen dat het daadwerkelijk zo was, maar we nemen maar aan dat het, geheel in lijn met hedendaagse mores, geen fake-news was.
Onze volgende stop was bij een kruidentuin. We kregen van een Singalese meneer een korte rondleiding door een prachtige kruidentuin. De peperboom, de kaneelboom, de rode ananasboom, ze stonden er allemaal. Onze kruidenvrouwtjes Holga uut Wisp en Hannie uut Zalk werden met de minuut meer opgewonden. Het venijn zat uiteraard in de staart toen we met de hele club onder een afdakje werden geleid met allemaal stoelen. Ja hoor, tellsell in een Bollywood setting. Waar hun producten al niet goed voor waren, jicht, menstruatie, afvallen, overgang. Je hoefde je geen zorgen meer te maken. Koop hun producten en je verkreeg het eeuwige leven.
Tegenover de tuin hebben we vervolgens weer heerlijk geluncht. Daarna door naar Kandy. In de bus kregen we al een aardig beeld van de chaotische taferelen.
Ons hotel ligt midden in het centrum van Kandy en is een oud koloniaal gouverneursgebouw. Het heeft zeker grandeur als je de majestueuze lobby inloopt. Ook de kamers ademen een koloniale sfeer. Na ingecheckt te hebben zijn nog even rond het Kandymeer gelopen, even sfeer proeven. Je kijkt je de ogen uit. De stad heeft ‘slechts’ 160.000 inwoners, maar een beetje metropool als Istanbul is niet zo hectisch als deze stad. Duizenden tuktuk’s, bussen, motoren, auto’s krioelen om elkaar heen. Bussen maken gebruik van, wat wij maar noemen, proppers. De bussen zit tot aan de nok toe vol, maar er is natuurlijk altijd plaats voor een paar meer. Dus die worden de bus ingestouwd. De proppers blijven vervolgens buiten de deur hangen zodat mensen er niet uitvallen. Kostelijk! En dan dat getoeter. Op de achtergrond hoor je de imam oproepen tot gebed. Alle religies leven hier met en naast elkaar. Daar kunnen veel landen nog een voorbeeld aan nemen.

Ayubowan